Lýsingur frá Hjaltastað

Betekenis: De licht brengende
Kleur: Isabel
Geslacht: ruin
Moeder: Freyja frá Hjaltastað IS 19AB275002
Moeders vader: Ögri frá Móbergi-land
Vader: Bjartur frá Egilsstöðum IS1985176007
Gangen: 3,5 ganger
Eczeem: Ja
Plaats: Bergen NH

Na een eerste euforie in oktober 2009, toen hij weer bij ons in de wei stond bleek Lýs toch hier en daar niet helemaal lekker in zijn vel te zitten. Na een grondige inspectie van zijn lichaam was toch wel te zien dat zijn rug toch echt flink doorgezakt was, de bespiering op zijn rug behoorlijk arm en een aantal wervels niet helemaal lekker (net voor SI). Een aantal wervels flink verdikt. Vanaf de dikke wervels liepen verdikkingen naar beneden. Zeg maar 'stress' in de spieren.
 

Het zadel van Lýs bleek bij controle te bruggen (Lýs is overbouwd en dus konthoog. Het zadel heeft op de schoft en laatste stuk van de rug waar hij weer omhoog ging lopen gelegen en daar ook drukplekjes veroorzaakt vermoeden we, maar deze plekjes kunnen natuurlijk ook ouder zijn. Lýs wil eigenlijk liever niet lopen. Stappen okay... maar sneller... liever niet! Lýs krijgt dus de tijd om te herstellen voor we hem weer gaan rijden.

We hebben Lýs sinds zijn aankomst hier iedere dag behandeld met Quantum Touch en de 'verdikkingen gemasseerd' en hem laten lopen met een ander paard mee in de longeerkraal en gericht op 'laag'. Zijn rug ziet er nu al beter uit maar toch lijkt het ons zinvol om hem te laten doormeten en behandelen door Monique Verhaar en Piet Elsinga (www.mtouch.nl). Hierover later meer!

De jeuk van de eczeem was binnen een paar dagen helemaal over en hij liep binnen een week weer zonder deken.

 

De 'verdikkingen' zijn op bovenstaande foto zichtbaar bij het 'paaltje van het hek' naar beneden. Inmiddels zijn de verdikkingen weg. En ook de wervelkolom is 'rechter' en ook er zitten ook geen verdikkingen meer in. Rug ziet er hier best goed uit.

 

Op 8 oktober 2009 hebben we Lýsingur weer naar huis gehaald! Zijn laatste verhuizing, want hij blijft hier tot zijn dood! Linda en Claudia mogen hem zo vaak opzoeken als ze willen!

Foto's: Lýsingur weer thuis!

Meiden, ik ben zo blij dat hij weer bij ons komt wonen! Bedankt!

In april 2002 kochten wij onze eerste IJslander, Lýsingur frá Hjaltastað, een toen 12 jarige isabel kleurige ruin met zomereczeem. De eigenaar vond dat hij genoeg gejeukt had in Overijssel en ze zocht een plekje voor hem aan de kust. We vonden hem allemaal meteen leuk. Een mooie blonde jongen. Iets te dik, in een dikke, bijna witte, wintervacht en korte dikke manen vanwege de eczeem, maar enorm lief en met de meest mooie lieve ogen die wij allemaal ooit bij een paard hadden gezien!. Volgens de eigenaar was hij eigenlijk wat sloom/lui, maar ik was alleen KWPN'ers gewend dus dat viel in de praktijk (ten opzichte van KWPN dan) nogal mee. Tölten kon hij jammer genoeg niet, maar een stevige drölt zat er wel in (op de terugweg naar huis vanaf het strand met een ander paard erachter). Lýsingur bleek een echte aanwinst. Een "rijden in het bos met je ogen dicht paard!". Hij kreeg steeds minder last van zijn eczeem en was na een jaar volledig eczeem vrij! OK.... Eczeem arm.... Want eczeem heb je nu éénmaal...

Al gauw was ik niet degene die op de rug van ons paardje zat, maar stond ik langs de rand van de bak toe te kijken hoe mijn dochter, Therra (toen nog 9), zich heerlijk vermaakte met haar grote vriend Lýs en dus gingen we, na de vakantie van 2002 (Lýs mee naar de camping "De Witte Wieven" te Nunspeet en mams mocht terplekke toekijken hoe dochterlief heerlijk door het bos sjokte/crosste en ze mocht er zelf lopend achteraan) opzoek naar een 2e paard. Dat werd Sída, waar ik mijn hart aan verloor.

Therra had doordat ze overging naar het Voortgezet onderwijs steeds minder tijd om haar lieveling te rijden. In november 2005 hebben wij Lýsingur verkocht aan een jonge dame die bij toeval bij ons langs kwam en als een baksteen viel voor onze Lýs. 6 November 2005 is hij verhuisd naar Middelharnis. Helaas kwam hij om en nabij een jaar later door omstandigheden weer te koop te staan. Helaas waren wij op dat moment niet in staat hem op te vangen/aan te kopen en is hij verkocht en verhuisd naar zijn nieuwe eigenaar in Brabant. Het klikte helaas niet met de nieuwe eigenaresse en kregen wij enige tijd later weer te horen dat Lýsingur weer verkocht was. Hij is toen verhuisd naar Nijkerk waar zijn nieuwe baasjes Claudia en Linda hem liefdevol in hun gezin hebben opgenomen. Lýs knapte heel erg op! Kwam weer aan en kreeg weer lichtjes in zijn ogen. Hij was er weer helemaal, alleen... kreeg hij steeds meer last van de jeuk op zijn buik en liezen. Dus toen kwam onlangs het verzoek van Linda en Claudia of hij niet weer hier naar toe kon. Dat ging niet 'zomaar'. Om Lýs aan te kunnen kopen hebben we Ástríða moeten verkopen, simpel omdat er een maximum is aan paarden die we kunnen huisvesten. En soms zul je dus 'moeten' kiezen.

Met Lýs is alles begonnen! En zonder hem, was dit alles waar wij nu mee bezig zijn... nooit 'ontstaan'. Lýs heeft, vooral mij... over mijn angsten heen geholpen en hij verdient een plekje waar hij de rest van zijn leven kan blijven. Hopelijk jeuk vrij! Claudia en Linda, jullie zijn meer dan welkom om hem op te komen zoeken hoor! Ástríða zal het super hebben op haar nieuwe plekje bij Patricia en Fafnir (voorlopig op 'proefbasis' maar wij verwachten dat dat helemaal goed gaat komen!).


 

Therra en haar grote liefde Lýsingur:


 

Mooi hè? Lýsingur heeft gouden ogen!

Lýs is, in de periode dat hij bij ons woonde, onder onze dochter Therra langzaam een ander paard geworden. Hij kreeg er lol in om te racen tegen andere paarden.  Springt, in de periode dat de merries hengstig zijn, over alle hekken en het maakt hem dan ook niet uit hoe hoog ze zijn... 1,50 meter is dan ook geen probleem. Houdini was een betere naam geweest, want Lýs bleef ontsnappen en gaat opzoek naar vrouwelijk schoon. Niet geheel naar waarheid,  gezien een simpel draadje (hoeft niet eens stroom op te staan) al voldoende is om Lýs achter een hek te houden. Een hek zonder draadje? Tja... Lýs gaat na verloop van tijd ook steeds beter tölten. In eerste instantie maar een paar passen... en later al meer. Op een goede dag, als hij zich flink druk maakt, houdt hij het wel een lekker stukje vol. Een echte tölter zal het (hoogstwaarschijnlijk) nooit worden omdat hij veel moeite heeft om zijn achterhand goed onder te brengen (hij is lang in de rug en iets overbouwd). Lýs durft nu af en toe zelfs stout te zijn en gaat er, tenminste als het kan en enigszins verantwoord is, lekker van door! Nooit echt moeilijk om hem weer in het gareel te krijgen (Therra rijdt dan zonder zadel en zonder hoofdstel op het strand en dat is een uitnodiging om op de terugweg naar huis een sprintje in te zetten) en Therra, die vindt het alleen maar grappig!

Zomer

Lýsingur houdt van camoufleren! En eigenlijk is hij er heel goed in. Lýsingur werd in de jaren dat hij bij ons woonde steeds donkerder. De wintervacht die hij had toen hij hier voor het eerst kwam was heel erg licht. Er was geen verschil tussen zijn vacht en zijn manen/staart. Je kon terwijl hij in zijn winterjas liep ook niet zien dat hij een bles heeft. In 2003 was hij al een stuk donkerder. Zijn manen liet hij bij ons lekker met rust en hij kreeg al meer en lekker lange manen. Winter 2004 weer donkerder en ook de zomervacht werd steeds donkerder. Ook zijn staart werd steeds dikker (er waren al haren die op de grond hangen en o wee als iemand ook maar met een schaar in de buurt kwam). In zijn wintervacht kun je nu ook goed zien dat hij een bles heeft en er is een duidelijk verschil tussen vacht en manen en staart. Wel jammer. We vonden het eigenlijk wel leuk om 2 verschillende isabellige paardjes te hebben. Een witte en een gouden.

Augustus 2005

Lýsingur töltte al heel gezellig mee en behaalde een goed tempo en het ís taktzuiver! Hij zag er goed uit. Is iets te dik en heeft in 2005 bij ons totaal geen last van eczeem gehad. We deden er gek genoeg ook helemaal niks aan...nee niks..... Helaas heeft de pensionhouder hem noodgedwongen moeten verhuizen naar een paddock omdat hij bleef ontsnappen uit de wei. Er staat geen prik op de draden dus tja. Eigen schuld dikke bult.

Natuurlijk bekappen

Ook bij Lýsingur zijn we in 2005 begonnen met het natuurlijk bekappen van zijn hoeven. Hij is in november 2005 naar Middelharnis gegaan en we zijn een maand of wat later weer heen geweest om hem te bekappen. Zijn hoeven zagen er goed uit. Nog steeds mooi hard. Toen hij terug kwam was het weer helemaal zoals 'het was' toen hij in 2002 hier aan kwam. Hoog op de hielen... verzenen helemaal krommig... na een bekapbeurt liep hij weer een stuk lekkerder.